Μ’ ένα κουτάλι στη φωτιά
Και μια βελόνα
Κάνουν θυσία δυο παιδιά
Στον Παρθενώνα

Όσο πίνουν, ανεβαίνουν
Κι όσο πάνε χάνονται
Τα σκαλιά που κατεβαίνουν
Ούτε που αισθάνονται

Όσο πίνουν, ανεβαίνουν
Κι όσο πάνε χάνονται
Τα σκαλιά που κατεβαίνουν
Ούτε που αισθάνονται

Μ’ ένα κουτάλι στη φωτιά
Και μια βελόνα
Κάνουν θυσία δυο παιδιά
Στη Βαβυλώνα

Όσο πίνουν, ανεβαίνουν
Κι όσο πάνε χάνονται
Τα σκαλιά που κατεβαίνουν
Ούτε που αισθάνονται

Όσο πίνουν, ανεβαίνουν
Κι όσο πάνε χάνονται
Τα σκαλιά που κατεβαίνουν
Ούτε που αισθάνονται
Σ’ ένα σπίτι δίπατο
Στο Μεταξουργείο
Πήγανε περίπατο
Ετών εικοσιδύο