[Intro]
Beats Pliz on the game, bitch

[Verse 1]
Το κορίτσι μελετάει το φεγγάρι, το αγόρι πρέπει να ραπάρει
Την ώρα που ανοίγουν τα φώτα στους δρόμους της Όλγας στα μέσα Φλεβάρη (έξι και είκοσι)
Δεν έχουν ακόμα παιδιά, έχουν δυο γάτες, ένα μαξιλάρι
Βλέπουνε Master Chef στον καναπέ, στοιχηματίζουνε ποιος θα το πάρει
Το κορίτσι θέλει να μπορεί να κρίνει (ναι), Bergman, Κurosawa και Felini (aha)
Θέλει να γυρίσει όλη τη Γη δύο φορές κι ας πιστεύει ότι είναι εξωγήινη (hoo)
Το αγόρι το ρωτάει η ψυχολόγος γιατί νιώθει το άγχος πως γίνεται εμπόδιο (ποιο, ποιο, ποιο;)
Δεν του αρέσει και καλά να μιλάει γι' αυτά, αλλά τριάντα μες στο Καυτατζόγλειο (yeah)
Daily offender (woo), crazy Eastender
Είκοσι mgs Cipralex (okay), no pun intended
Το κορίτσι προτιμάει τη μαγεία, ξεπέρασε τις κρίσεις της χωρίς χημεία
Το αγόρι φοβάται τον θάνατο, φοβάται το τέλος, φοβάται την ανυπαρξία

[Bridge]
Έχω κάτι εδώ, ρε; για δες
Σκιά είναι, ε;
Κολλάει το κεφάλι μου, ρε φίλε
Μιλάω σε κάποιον, αλλά μάλλον προτιμάω να μιλάω σε περισσότερους
Νομίζω δουλεύει

[Verse 2]
Το κορίτσι έχει οικογένεια δεμένη, πάντα ένα σπίτι να την περιμένει
Το αγόρι μεγάλωσε αλλιώτικα και κάποια απ' αυτά δεν τα καταλαβαίνει
Το κορίτσι πιστεύει στη φύση, το αγόρι προτιμάει τις ιδέες
Το κορίτσι αγαπάει τα δέντρα (aha), το αγόρι αγαπάει τις κεραίες
Κι έτσι κυλάνε οι μέρες κι οι νύχτες τους με διαφωνίες και με αγκαλιές
Από τη Γαλάτιστα ως τη Βαρκελώνη, απ' τους εγκλεισμούς ως τις ακρογιαλιές
Ακούνε του Βούλγαρη την Αντιλόπη μέσα σε μια πτήση κάτω από τα άστρα
Το κορίτσι δε φοβάται τα αεροπλάνα πια, τα τραίνα της φέρνουνε δάκρυα
Τίποτα συγκλονιστικό (τίποτα), άλλη μία ιστορία (τα ίδια)
Ένα αγόρι και ένα κορίτσι που ζουν στην Ελλάδα το '23 (τι ανία)
Κι αν ό,τι αγαπάν κινδυνεύει
Κι αν μαύρο σκοτάδι τους παραμονεύει
Κι αν ούτε ένα φύλλο στη Γη δε σαλεύει
Αυτός της ραπάρει κι αυτή του χορεύει, γιατί
[Outro]
Γιατί πάντα θα έχουν τις ευτυχισμένες ημέρες
Καμία αρρωστοφοβία, καμία κρίση πανικού
Ούτε η κοινωνία η ίδια, όσο κι αν προσπαθούν
Ακόμα και θαμμένοι μέσα σε τόνους από σκουπίδια
Προσπαθώντας να βρούν ο ένας τον άλλον
Και κουνώντας τις θέσεις τους
Πάντα θα έχουν τις ευτυχισμένες ημέρες
Ή τουλάχιστον αυτό αξίζει να πιστεύουμε