Φοβάμαι να κάνω παιδί, είμαι εγωιστής
Δε φοβάμαι τη μάχη, είμαι πολεμιστής
Δεν αποκήρυξα τη βία, είμαι ρεαλιστής
Δεν έχω αυταπάτες, θα μείνω πολεμιστής
Η πιο μεγάλη μάχη είναι η επόμενη μέρα
Θέλει πνευμόνια για να τα βγάλεις πέρα κάθε μέρα
Δεν ξέρω πόσο θα αντέξω και δεν με νοιάζει (δεν με νοιάζει)
Ξέρω ότι νοιώθω πιο άνετα κάθε που βραδιάζει
Μ' αρέσει το σκοτάδι φοβάμαι την μέρα
Συνήθισα την μυρωδιά του βρώμικου αέρα
Είμαι ανάποδος, αλλά για μένα σωστός
Θα μπορούσα να είμαι πείραμα που έκανε ο γιατρός
Μαύρο τριαντάφυλλο, άσχημη Μόνα Λίζα
Δε με πας όπου θες, δε με βάζεις στη πρίζα
Τσιγγάνικη καρδιά, γεμάτη πάθος
Η τόση περηφάνια μου ίσως το μόνο λάθος
Δεν είμαι τόσο γάτα, είμαι πιο πολύ σκύλος
Του αλήτη, ο καλύτερος φίλος
Αλλά δεν έχω αφεντικό, ακολουθάω εμένα
Στο μυαλό μου είναι όλα, ξεκαθαρισμένα
Με λένε κυνικό και είμαι κυνικός
Μα όσες φορές δάκρυσα το 'κανα μοναχός
Μ' αρέσει το αυθόρμητο, αυτό μόνο εκτιμάω
Δεν είμαι τυπικός, στην ουσία κολλάω
Φορές που με φοβάμαι μου προκαλώ πανικό
Μπορεί να τραυματιστώ ξέρω ή να συλληφθώ
Ποιος παίζει με τα νεύρα μου, ποιος κλέβει τον αέρα μου
Ποιος να με συγκρατήσει όταν έρχεται η μέρα μου
Τι με ηρεμεί, μια γυναίκα δίπλα μου που στο τέλος θα πληγωθεί
(Γάμησε τα, το ξέρω)
Μωρό μου παράτα με, παράτα με και τρέχα
Είμαι εραστής του λάθους, παράτα με και τρέχα
Δουλειές του ποδαριού για όλους στη γειτονία
Χέρια βρώμικα και όχι μόνο κυριολεκτικά
Τα ντερβίσια μου πουλάνε τα έπιπλα για μετρητά
Για να βγάλουνε το μήνα μπας και αλλάξει η ζαριά
Ζούμε ταινία και πρωταγωνιστές είμαστε εμείς
Στυμμένο παιχνίδι που παίζεις για να καείς
Δε κρατιέμαι να τα τινάξω όλα στον αέρα
Αν το πω τη Κυριακή θα το κάνω τη Δευτέρα