[Chorus: Τζαμάλ]
Καμιά φορά θέλω να βάλω φωτιά σε ό,τι γράφω
Ποιος νοιάστηκε για 'μένα και τι έχω να πω;
Ένα ποτήρι αδιαφορίας, εβίβα κι άσπρο πάτο
Κι όταν κλείσεις, άσε με εδώ να κοιμηθώ

[Chorus: Τζαμάλ]
Καμιά φορά θέλω να βάλω φωτιά σε ό,τι γράφω
Ποιος νοιάστηκε για 'μένα και τι έχω να πω;
Ένα ποτήρι αδιαφορίας, εβίβα κι άσπρο πάτο
Κι όταν κλείσεις, άσε με εδώ να κοιμηθώ

[Verse 1: Τζαμάλ]
Είμαστε οι λίγοι, οι ονειροπαρμένοι στο κυνήγι
Παπούτσια στα καλώδια, πίστη που επείγει
Καντήλια, ευχέλαια, σπασμένοι καθρέφτες
Τις Κυριακές στα πέταλα, όλη τη 'βδομάδα ψεύτες
Κοιτάμε μουδιασμένοι από την αβεβαιότητα
Μισούμε δικαιολογημένοι απ' την ανισότητα
Ζω κι εγώ τον μύθο μου, σαν μικροαστός
Τι κρύβω όμως μέσα μου δεν ξέρει ούτε ο Θεός
Μην την ψάχνεις, δε σπάω, να λυγίσω μπορεί
Μα όποιος είναι αμαρτωλός ξέρει και να συγχωρεί
Και μπορεί να μας δέσουν βράδυ στην εξώπορτά μας
Γιατί ίσως ό,τι λέμε μεγαλώνει τη γενιά μας
Δε ζήτησα ποτέ αναγνώριση καμία
Απλώς ήθελα να πω του πάρκου την ιστορία
Την ομορφιά στην αγωνία, τη γοητεία στην παρανομία
Και τα λάθη στην πορεία
Ο ψηλός απ' το Ραμπάτ που διαβάζει το κοράνι
Δεν κοιτάει ποιοι είναι άπιστοι και ποιοι Μουσουλμάνοι
Θα τον βρείς κάθε απόγευμα στο ίδιο παγκάκι
Και θα σου σπρώξει pitbull αν για φούντα έχεις άκρη
Γράφω με τη σοβαρότητα μικρού απ' το ισόγειο
Γεννήθηκα και λέω να πεθάνω στη Μεσόγειο
Ελλάδα, ρεκλάμα, ναρκώτικα και δράμα
Ευχολόγια που σβήνουνε 7 μέρες τη 'βδομάδα
Γυμναζόμαστε για να καταστραφούμε από τροφές
Φάρμακα, αντιβιοτικά και συνταγές
Εδώ δεν έχει ασυλίες και του παππού ιστορίες
Εδώ έχει λευκά κελιά και λυκοφιλίες
Στην οδό Aβύσσου, στον αριθμό 0
Έκτακτο ελληνικό ανακοινωθέν
Σ' ένα ξερονήσι, λέει, γεννήθηκαν οι βάρβαροι
Σωπαίνανε οι λύκοι γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι
[Chorus: Τζαμάλ]
Καμιά φορά θέλω να βάλω φωτιά σε ό,τι γράφω
Ποιος νοιάστηκε για 'μένα και τι έχω να πω;
Ένα ποτήρι αδιαφορίας, εβίβα κι άσπρο πάτο
Κι όταν κλείσεις, άσε με εδώ να κοιμηθώ

[Chorus: Τζαμάλ]
Καμιά φορά θέλω να βάλω φωτιά σε ό,τι γράφω
Ποιος νοιάστηκε για 'μένα και τι έχω να πω;
Ένα ποτήρι αδιαφορίας, εβίβα κι άσπρο πάτο
Κι όταν κλείσεις, άσε με εδώ να κοιμηθώ

[Verse 2: Nick Pros]
Το 'να χέρι στο τραπέζι, τ' άλλο στη σκανδάλη παίζει
Η φωνή του σατανά μιλάει στο μυαλό με γρέζι
Κι είναι τόσα πολλά που δεν τους είπα ποτέ
Γι' αυτό δε γράφω σε τετράδιο, αλλά σε καρνέ
Εδώ τα λέμε απλά γιατί είναι ρόδα και γυρίζει
Ρώσικη ρουλέτα τη ζωή μου καθορίζει
Βγάζω μεγάλη τρέλα, αποτυπώνω συναισθήματα
Από μικροί στους δρόμους, κάθε πρώτη στα τμήματα
Δύο όψεις, ένα νόμισμα, αγαπώ κακά κορίτσια
Πίνω λίγο μπέρμπον και αρχίζω να βγάζω βίτσια
Παπούτσια που περπάτησαν σε δρόμους κι ακτίνες
Μύτες ανοιγμένες, μαύρα λεφτά και κομπίνες
Η ζωή μας crash test, συνθλίβονται λαμαρίνες
Κι άμα βγω μπροστινός, θα βγώ μπροστά απ' τις κουρτίνες
Άμα βγω μπροστινός, θ' αναλάβω τις ευθύνες
Στο 3 επί 3 μιλάνε στις κατσαρίδες
Λέει «Μαύρισε η ψυχή σου, το βλέπω στα μάτια σου»
Της λέω «Είμαι καλα», λέει «Μάζεψε τα κομμάτια σου»
Μην αγχώνεσαι 'συ, θα 'μαστε πάλι μαζί
Το ξέρει λέω ψέματα, κοιτάζει κι απορεί
Το χέρι απλώνει κι αγγίζει το τζάμι
Στ' ακουστικό μου λέει πως δεν ξέρει τι να κάνει
Μη φοβάσαι, μωρό μου, ήταν τ' αποχαιρετιστήριο
Θα πάω να τους πω τα κουπλέ μου στο δικαστήριο
Κι αν η νίκη δεν έρθει, ας πέσουμε μαζί
Το πάμε απ' την αρχή, ή εμείς ή αυτοί
Μου 'παν οι δικόι μου «Κάν' τους να παραμιλάνε»
Το φτύνω απ' την ψυχή μου, άσ' τους φλώρους να πουλάνε
Αμφιδέξιος χειρισμός, το λύνω με κλειστά τα μάτια
Στα χέρια του καλώδια, στη στροφή μπαίνω κομμάτια
Ρίξ' τα όλα στον αέρα, κουπλέ δικογραφία
Κάθε σελίδα και μια σφαίρα, θα σου πω την ιστορία
Jean-Marc Rouillan, rap force attack
Θα μπω με χειροβομβίδες μες στο Α.Τ
Όσο κοιτάνε τα πουλιά, ζούμε ελεύθεροι σε κελιά
Γράφουμε τον επίλογο όσο στήνεται η δουλειά
Απ' τις τρύπες της Αθήνας, στα κελιά της Αφρικής
Αλγερινό μαχαίρι στα σωθικά της ηθικής
21ος αιώνας, εποχή της παρκμής
Τους μεγάλωσε το ίντερνετ, παιδιά της προβολής
[Chorus: Τζαμάλ]
Καμιά φορά θέλω να βάλω φωτιά σε ό,τι γράφω
Ποιος νοιάστηκε για 'μένα και τι έχω να πω;
Ένα ποτήρι αδιαφορίας, εβίβα κι άσπρο πάτο
Κι όταν κλείσεις, άσε με εδώ να κοιμηθώ

[Chorus: Τζαμάλ]
Καμιά φορά θέλω να βάλω φωτιά σε ό,τι γράφω
Ποιος νοιάστηκε για 'μένα και τι έχω να πω;
Ένα ποτήρι αδιαφορίας, εβίβα κι άσπρο πάτο
Κι όταν κλείσεις, άσε με εδώ να κοιμηθώ