Í sandinum hlaupa með sólbrennda fætur
Syngja um landið sem þjóðin grætur
Inn í tjöldin svo tínast
Tímasprengjur sem við köllum börn

Úr móðurkviði komu í nýtt myrkur
Þeim er kennt að hatrið sé þeirra styrkur
Að berjast fyrir blóð sitt
Ef byssuna vantar þá kasta bara steini

Gaddavírinn vökvað hafa blóði
Varlega rætur síðan festa með lóði
Engill dauðans er hirðirinn
Með unglingum skip sitt mannar

Þau bera á sér pakka svo pínulítinn
Planta honum bakvið sæti, brosmild og ýtin
Öruggur þú étur
Augnabliki síðar ertu dauður