Maðurinn í húsinu hvíslar rökkurorðum
Sem hlustirnar fylla þykkum ótta
Undir sænginni er myrkrið hlýtt og gott
Draumarnir sáust seinast á flótta

Hann elskar mig ekki
Hann elskar mig ekki - nei!
Hann elskar mig ekki
Hann elskar mig ekki - ég dey!
Hann elskar mig ekki
Hann elskar mig ekki svei

Stúlkan í húsinu föl yrðir á engan
Æskan burtu frá henni tekin
Hann brosir svo blítt, rauður í framan
Bráðum gleypir hana drekinn

Hann elskar mig ekki ...

Fólkið í húsinu hlustar ekki á barnið
Hamingjan á þar engar rætur
Allt það ljúfa, allt það fagra drepið
Lítil dama við gluggann sinn grætur

Hann elskar mig ekki ...
Hann snertir mig
Hann snertir mig - nei!
Hann snertir mig
Hann snertir mig - ég dey!
Hann snertir mig
Hann snertir mig svei