Ég kom aftur einn kaldan dag
Yfir frosinn fjörðinn
Gamla fólkið fór heiðina
Til að friða guð sinn
Himinninn var eitt sinn blár
Börnin farin að gleyma
Hjörtu þeirra sem upplýst hús
En það er enginn heima

Gul beinin standa upp úr ísnum
Þar sem við áðum fyrir langa löngu
Og þú ert ekki lengur
Lítill saklaus drengur
Nei, þú ert fugl sem flýgur aldrei meir
Já, þú ert fugl sem flýgur aldrei meir

Sjáðu vofurnar vangann strjúka
Varlega sitt kalda hold
Holum rómi hvísla í vindinn:
Nú er heimur þinn mold
Himinninn var eitt sinn blár
Börnin farin að gleyma
Hjörtu þeirra sem upplýst hús
En það er enginn heima