Sem dagur og nótt voru augun grá
Opin kvika, full af þrá
Sem sorgmætt haf var hugur þinn
Og hljómurinn ómar, vinur minn

Þessar sérstöku hendur og hlátur þinn
Og hjartað sem ól þér tóninn sinn
Þetta glott út í annað og ekkert var bannað
Og ástfangnir fingur skópu galdurinn

Þú vaktir með draumum dimmar nætur
Meðan dagurinn svaf við þínar fætur
Sumir fórna öllu til að öðlast þann tón
Sem aðeins lifir þegar sálin grætur

Snilligáfa er aðeins einstökum gefin
Angist hennar systir og bróðir hennar efinn
Á eftir þér höktu þegar heimurinn beið þín
Á hamingjunnar braut eru vandrötuð skrefin