Það var einu sinni díler sem dreymdi að eignast allt
Dóp sem var í landinu og allt á sama stað
Hörðum höndum vann hann og læðinn slægði net
Í lausamennsku var hjá Fíknó og átti Íslandsmet

Hann hafði aldrei setið inni, nei ekki einu sinni
Á laugardögum mætti ‘ann, menn þeir gátu hrætt hann
Hann talaði og talaði og malaði og malaði
Framtíð Fíknó skóp. Hann átti bæjarins versta dóp

Hann átti fína nál og skeið og skratti fína dælu
Skríða þurftu menn til hans ef ekta vildu sælu
Samkeppnin var engin í undirheimum þá
Alltaf varð hann fyrstur, kjafta menn á bak við slá

Hann hafði aldrei setið inni, nei ekki einu sinni
Á laugardögum mætti ‘ann, menn þeir gátu hrætt hann
Hann talaði og talaði og malaði og malaði
Framtíð Fíknó skóp. Hann átti bæjarins versta dóp

Hann blandaði með sykri á svaka fína vigt
Með svaka nef á feisinu sem fann ei neina lykt
Var hataður af fíklum sem finna það á sér
Þeir fá ekkert dóp í bænum betra eins og er