Augu hennar hýsa fágæta fegurð
Þó farinn sé roðinn og gráleit hennar kinn
Fúnar eru hendurnar og holdlausir fingur
Hingað stígur enginn framar fæti sínum inn
Hjarta hennar geymir í gylltum ramma myndir
Um götótt minnið flögra þær, staldra stundum við
Dagar verða langir, líkt þeir voru í æsku
Lífið aftur orðið er ein endalaus bið

Flest við þráum
Flest við þráum
Að vera
Að vera
Að vera að eilífu ung

Í móki hún svífur milli svefns og vöku
Sýnir henni birtast sem í gegnum litað gler
Á vegum úti raðir af gömlu, gráu fólki
Gangandi með legsteina reyrða á öxlum sér

Einn daginn svo við vöknum og vissuna við fáum:
Veröldin er fyrir þau sem ennþá eru ung
Á herðar þínar verður legsteinninn lagður
Þú leggur af stað í röðina, hve spor þín verða þung