[Texti fyrir "Haustið á liti"]

[Vísa]
Haustið á liti sem málverk hafa keypt
Leggjast á sálina færa þig í hlekki
Rakir litir svo dökkir og djúpir
Stundum svo harðir, stundum svo mjúkir
Ég öskra inní nóttina, svarið er bergmál
Fastar, hún hvíslar, í augum logar bál
Mjúkar varir færa mér frið
Tíminn þar á eftir aðeins falleg bið
Í öruggu skjóli milli tveggja handa
Ég hjúra mig dýpra þar til ég hætti að anda
Týni mér í hlýjunni, skynja ekki neitt
Nema hjartslátt okkar beggja sem rennur í eitt
Vindarnir að norðan fara brátt að blása
Þú skilur haustið var aðeins pása
Ég sé þig í anda vangarnir svo rjóðir
Með vagnin á undan, nýorðin móðir
Ég vona að veturinn verði þér góður
Þegar gullið þitt sefur blásandi hljóður
Haustið kemur aftur með litina djúpu
Litina dökku, litina mjúku