Je had een vrouw, een huis
Je had je eigen leven
Maar het bleek een weg die doodliep
Je bent weer teruggegaan
Je loopt weer door de stad
Waar alles is begonnen
Probeert het te vergeten
Niet stil te blijven staan

De vrienden in het café
Ze zijn niet veel veranderd
De ene is wat dikker
En de ander is getrouwd
Je lacht alleen niet meer
Om al hun flauwe grappen
Zij bleven ouwe jongens
Jij werd alleen maar oud

Je voelt je als een slak
Op wie het leven zout legt
De last van het verleden
Weegt loodzwaar op je rug
Een parelmoeren schelp
Vol jeugdherinneringen
En durf je niet meer verder
Dan kruip je daarin terug
Je wilde toch vooruit
Je wilde naar de vrijheid
Maar het werd een kale kamer
Voor veel te veel verhuurd
Je nam een meisje mee
Het leek net weer als vroeger
Maar eigenlijk wou je slapen

Hou eindelijk eens op
Te zeuren over vroeger
Degene die steeds omkijkt
Die valt op zijn gezicht
Je bent alleen maar bang
Voor wat er nog kan komen
Dat kan zoveel niet wezen
Hou nou je mond eens dicht

Toch wil je het overdoen
Maar waar moet je beginnen?
Je hebt te vaak geaarzeld
Te vaak verkeerd beslist
Je bent alleen verdwaald
Het bos is groot en donker
De kruimels brood verdwenen