Θυμάσαι ένα παγκάκι
Χωμένο στο Κουκάκι
Σάββατο πρωί;

Τον φούρνο στη γωνία
Παλιά μονοκατοικία
Μυρωδιά αλαργινή

Κοιτούσαμε τις ταράτσες από του Φιλοπάππου
Η δική μας λέγαμε θα είναι εκεί κάπου

Κι αν ποτέ μαραθεί
Θα βρίσκομαι εκεί
Να με θυμάσαι

Κι αν ποτέ μαραθεί
Θα βρίσκομαι εκεί
Να με θυμάσαι

Τι κι αν ο φούρνος έχει κλείσει
Και μ’ έχεις αποχαιρετίσει
Σ’ έναν κεντρικό

Τυχαία σε βλέπω καμιά φορά
Να περπατάς βιαστικά
Και δεν μπορώ
Να σ’ αγκαλιάσω να σου πω
Είδα τις ταινίες που μου ‘χες σημειώσει
Προχθές πέρασα απ’ το παγκάκι μας
Και το είχαν ξηλώσει

Τώρα που ‘χει πια μαραθεί
Βρίσκομαι εκεί
Πες μου, θυμάσαι;

Τώρα που ‘χει πια μαραθεί
Εγώ βρίσκομαι εκεί
Πες μου, θυμάσαι;

Να με θυμάσαι