Shahin Najafi
Junfada
ما نسل مار خورده و اژدهاییم
زیر و رو نکش برامون که رو هوایی
اگه پاش برسه که میره جون فنا
پس پیش ما یکی نکن ادعا

جون فدا مدا کلمه عصبیه دادا
نبودم ببینم خونه ریخته وسط چارراه
نبودم ببینم خط روی بازوهاتو
که باتوم رو سرت ملس نیشسته شیکسته حالا
چی کرده رسم نسل من و تو که داده بگا
خواب گله مله گرگ و سگای عظما
منم تا حنجره پاره ماره بشه
پا هستم تا وقتی که سر بره بالا دار
چه فرقی میکنه که خونه یا اینجا
گفتم بخونم و امید تو رگا جاری بشه
صدام زخمه می زنه و یه زخم کاری بشه
که من عمرم و می خوام بذارم تو این راه
فردا گله نکنن از ما بچه ها
که می دونست و نگفت و می تونست نخوند
که میشد بمونه با ما تو جنبش نموند
نه من مصلحت اصلن تو کتم نرفت
وقتی شما دارین تاوون میدین خوب منم میدم
من جسماً رسماً پیشتون نیستم
ولی فک نکنی تماشاچی کنار پیستم
نه من دو روزه نیس که دارم میگم و تو کارم
نه رپر پنزاری و نه موج سوارم
وقتی کمرا می چرخید با شیش و هشت پاپ
چرخوندیم همه رو با ریتم هیپ هاپ
می چرخیدن و چشاشون پر اشک می شد
رپ دردو من آوردم پس شک نکن
ولی یه مشت فسیل اسکول دوزاری
چاله شدن زیر پامو مانع کاری
که من کم بیارم و قاطی شم باشون
من موندم خوندم از خونه ی ویرون
جف جف چشا به دهن من خیره شد
ولی کلمه به بدخواهامون چیره شد
ولی کلمه به بدخواهامون چیره شد
ما نسل مار خورده و اژدهاییم
زیر و رو نکش برامون که رو هوایی
اگه پاش برسه که میره جون فنا
پس پیش ما یکی نکن ادعا

[کردی]
ته‌نگ و تاریک و سارد قدم هه‌ڵدێنم
له‌سه‌ر وه‌ره‌قێکی سپی حه‌قی خۆم ده‌ستێنم
تۆ چرا، من ڕووناکایی تاو ده‌بینم
تۆ قه‌تره‌، من پێکهێنانی ئاو
بڕوا مه‌که‌ به‌ ده‌رکی هه‌ده‌فی گه‌وره‌م
بیرکردنه‌وه‌شی پر له‌ هه‌وره‌
من به‌ دیواری هه‌ده‌فان پشتم قورسه‌
هه‌ده‌فێکی گه‌وره‌ بۆتۆ وه‌کوو ورچه‌
هه‌ده‌فی من گه‌یشتنی قسه‌کانمه‌
قسه‌ و کاغه‌ز نه‌نووستنی شه‌وه‌کانمه‌
تۆ چی، کچه‌که‌ زنگت بۆ لێده‌دا؟
ده‌تناسێ، شماره‌ت بۆ فڕێده‌دا؟
ئه‌ول و ئاخری کێو زۆریان فه‌رقه‌
شاید زۆرتر له‌ فاسله‌ی غه‌رب و شه‌رقه‌
بڵێی بتوانی له‌م کێوه‌ وه‌سه‌رکه‌وێ؟
ده‌ستپێبکه‌ی بارێکی تر وه‌ڕێکه‌وی؟
نه‌وید به‌زوویی هه‌موو خه‌ڵکی دڵنیا ده‌کا
که‌ ده‌نگی به‌ گوێی ته‌واوی دنیا ده‌گا
دیسان ده‌ڵێم، کوتم من بناسه‌
ئه‌م ڕێگا ده‌ڕۆم نه‌ڵێن ده‌ستی شانسه‌
ما نسل مار خورده و اژدهاییم
زیر و رو نکش برامون که رو هوایی
اگه پاش برسه که میره جون فنا
پس پیش ما یکی نکن ادعا