[Verse 1]
Beni üzmüştün, o gün düştüm yere
Ve de parçalandım paramparça
Sonra süpürdüler umarsızca ve de izlediler
Sen de onlardan biriydin
Ne olduğunu anlamadım
Birden rüzgâr çıktı sonra savruldum
Belki inanmayacaksın ama bana güldüler
Sen de onlardan biriydin
Ve ben kelepçeler kanatlarımda öyle uçtuğumu düşündüm
Boşa çırpınışlar sergiledim gökyüzünde
Sonra düşüşümü izlediler sen de onlardan biriydin
İkinci defa yerdeydim
Bu seferki daha çok acıdı ama alışmış gibiydim ve sustum
Bana bakmadılar bile
Sen de onlardan biriydin

[Hook](x4)
Güya beni arıyor, beni soruyor, beni seviyor
Sen de artık onlar kadar herkessin

[Verse 2]
Ve de kalktım ayaklanıp, açtım kanatları
Gökyüzüne bakıp bakıp dedim kendi kendime:
"Bunu yapman için çokça sebep var"
Kadın, sen de onlardan biriydin
Hiç istemedim alkış
İki kez düştüm ama üç kez kalkmıştım
Bana mutlu olmamayı öğretemeyenler oldu
Sen de onlardan biriydin
Şimdi gökyüzünün mavisinde özgürlük soluyorum
Ve de bulutlara çıkıp yere baktığımdan beni kıskananlar oldu
Sen de onlardan biriydin
Seni tanıyorken bayadır
Onlardan farklı sanmam hataydı
Hayatımda çok şey beni üzdü ama beni asıl üzen
Sen de onlardan biriydin!
[Hook](x4)