สุดท้ายก็ถึงวันที่เราอยู่ห่างไกล
ก็เพิ่งเห็นว่า ฉันรักเธอมากเท่าไร
ไม่ว่าอะไร ฉันก็ยังคงรักเรื่อยไป
จะบอกว่าฉันพยายามมากเท่าไร
เธอก็ไม่รู้ หัวใจฉันเป็นเช่นไร
เธอเอ๋ย ฉันเจ็บร้าวใจ ก็เพราะรักเธอมากไป

เหลือเพียงคืนเดียวแล้วนะเธอ
ที่เธอต้องไป และฉัน(จะ)กลายเป็นคนละเมอ
ฉันจะคิดถึงความหวานของเธอในคืนนี้
จากไกลความเสียใจ
บอกกับหัวใจจะต้องห่างกัน
จากนี้ไปฉันต้องยอมเสียคนที่ฉันเคยรัก(มาก)เช่นนั้น
นะเธอ เหลือเพียงคืนเดียวเอง

เจ็บไปทั้งสี่ห้องใจ
ตัวเธออยู่กับฉันแต่ใจเธอปลิวไปห้องใคร
อยากฉุดรั้งเอาไว้แต่คนจะไปก็คงต้องไป
ในคืนสุดท้ายเรื่องราวที่ผ่านฉันคงไม่คิดจะข้องใจ
แต่เข็มยาวที่ว่องไวมันกำลังเดิน มันกำลังตอก
ริมฝีปากที่จูบสุดท้ายกำลังบอก เธอกำลังหลอก
แหวนที่เธอกำลังถอด มันคือคำตอบ
ว่าพระอาทิตย์ไม่ตกตะวันออก ไม่มีวันหรอก
ลืมไปก่อน ไอ้เรื่องใครผิดใครถูก
จะจูบแม้ใจเจ็บก่อนไม่มีสิทธิ์ไปจูบ
ความรักก็แค่อากาศที่เอาวิมานไปปลูก
ข้อเท้าเธอก็อยู่ดีๆฉันแค่เอาใจไปผูก
วันพรุ่ง นี้ มันกำลังมา
เก็บไว้ ก่อนเถอะคำลา
โปรดกอดฉันเอาไว้ไม่ต้องเอ่ยถ้อยจำนรรจา
ให้ฉันได้จำสัมผัสสุดท้ายในคืนที่เราต้องอำลา
ทางเดินเรายังยาวนั้นไม่มีเธอนั้น
ฉันทำได้แค่ภาวนาถึงดวงดาวที่ใกล้ส่งมา
วันนี้เราอยากการจากไป
ฉันเจ็บช้ำมากมาย
แต่ความทรงจำเหล่านั้นไม่จางหาย

ความจริงนั้นมันเป็นแค่ข้ออ้าง
ที่ฉันอยากให้เธออยู่อีกนาน
ฉันขอเรามีเวลา … อีกมากมาย
จะทิ้งไว้ทุกๆสิ่งให้เธอและฉันมีกัน (อยู่ด้วยกัน)

จับมือกันไว้เราไปด้วยกันต่อ
จนสุดทาง (สุดขอบฟ้า) มีเธอและฉัน
มีอ้อมกอด มีรอยจูบเคยให้กัน
มารักกับฉันเบาๆ
คืนนี้มีเพียงสองเรา

จันทร์เดียวดาย ท่ามกลางฟ้า ในค่ำคืน
เพียงใจเดียวเอง ที่ล่องลอยอยู่ทางไกล
เธอเอื้อมมือกอดความฝันที่หายไป
ทำยังไงเธอก็ไม่ยอมกลับมา