[Intro]
Ah

[Verse 1]
Παραμονεύω να βγω απ' τη λάσπη που βούτηξα όλος χωρίς να το θέλω
Κουκούλα φοράω στο κρύο, κρατάω το τέμπο, με πρόγραμμα να ανασαίνω
Κυριαρχεί το καλύτερο μέσα μου, πέρα απ' τη πλάκα, φέτος δεν τους βλέπω
Ζουμε σα card postal, σε μια αδιάφορη άδεια κουζίνα
Βλεπουμε μουντιάλ, κρύβουμε πράγματα μες στο σωλήνα
Με είδε το radar, και στέλνει βόμβες να πέσουνε κύμα
Στημένα παιχνίδια, χαμένες ζωές που πεθάνανε μόνες τους για ένα πάθος
Πόσο να κλαίει ακόμα η μάνα σου, πόσο υγρασία να έχει ο λάκος
Ο κύκλος σου σάπιος, μιλάει κατά βάθος γι' αυτά που δεν είσαι μα γίνεσαι άλλος
Κάνουν μαγεία voodoo και ματζούνια να πέσει το όχημα σε μια κολώνα
Είμαι ο νέος guru που μιλάει για κράτος βρωμιά σα γροθιά στα σαγόνια
Είμ' ένας λίθος μέσα στον αιώνα, το κλίμα στο Άνφιλντ σε κάθε αγώνα
Μάζεψα τα γραπτά, τα 'βαλα ίσια και συμμετρικά
Άδειασα κάθε συρτάρι με σκόνη, είδα το πατάρι πιο προσεκτικά
Για δέκα χρόνια ακόμα δε χάνω, σ' το λέω, συγγνώμη και περαστικά
Κηδεύω το δούλο του σάπιου εαυτού σας, της κάθε κορνίζας και του κύριού σας
Του κάθε παπά και του κάθε σταυρού σας, αυτό είναι το τέλος του σχεδιασμού σας
Οι αυταπάτες τελειώσανε τώρα, είμαι ο ιός που χτυπάει τον νου σας
Βρίζω πιο τακτικά, δεν έχω μείνει ποτέ στατικά
Παίζω κάθε ζαριά, και τα υπουργεία μού τρώνε λεφτά
Είμαι σα γιατρειά, το αλφαβητάρι για να 'χουν παιδιά
Κι είπα μπουκάλι για φώκο βενζίνη και στείλ' το στην Άμεση Δράση επάνω
Είπα να δω τον Κυριάκο να πέφτει ορόφους, προσεύχομαι και ας πεθάνω
Μοιάζουνε όλοι με τσίρκο medrano, είμαι ένας κόκκος στην άπειρη άμμο
Στο τέλος μένουν κόποι, δέκα αγώνες και δίκαιοι τρόποι
Μέσα στην κάσα να δω Ρουπακιά, κι έξω απ' τα σίδερα να δω Μαζιώτη
Εύχομαι μόνο να ζήσουν οι ντόμπροι
Ξύπνα, κοσμάκη, σε κάνανε ζόμπι
[Chorus]
Μ' έβαλε κάτω ο ΜΑΤας και με πάτησε, στη τσάντα μου κάτι κρύβει
Να μου προσάψει με βία και θράσος κάτι ποινικό
Κάτω κεφάλι, βραχιόλια κλουβί
Κι ένα χαστούκι μου δίνει
Θα τον τινάξω στα δύο τη μέρα που θα ξαναβγώ
Μ' έβαλε κάτω ο ΜΑΤας και με πάτησε, στη τσάντα μου κάτι κρύβει
Να μου προσάψει με βία και θράσος κάτι ποινικό
Κάτω κεφάλι, βραχιόλια κλουβί
Κι ένα χαστούκι μου δίνει
Θα τον τινάξω στα δύο τη μέρα που θα ξαναβγώ

[Verse 2]
«Πάτερ ημών»
Πείτε, μαλάκες, μήπως και σας σώσει το «πάτερ ημών»
Η εποχή γράφει στους τοίχους «Dani», για σεσημασμένους πατάω το «on»
Μη γίνεσαι μπάτσος, θα μπεις στο μπετόν
Μη μπεις στρατιώτης, μπες Καλών Τεχνών
Μέσα σε άρθρα και σύντομες γνώμες του κώλου απόψεις το απόγευμα χάθηκα
Λέω «είναι απίστευτο μία ζωή να μου παίρνουν αυτό που με κόπο προσπάθησα»
Πήρα καρέκλα και στρογγυλοκάθησα, μιλάω με μένα, τ' άλλα τα παράτησα
Είμαστε συμμορία, επαναστάτες από τα θρανία
Καλά θα κάνουνε να το σκεφτούνε καλά και ν' αλλάξουνε διδασκαλία
Μη λέτε ψέματα μες στα σχολεία, μην κάνετε σάλτο στο θέμα Παιδεία
Ψάχνω να βρω υγεία, μες στους διαδρόμους στα νοσοκομεία
Τα σωληνάκια κι ο ορός μου τελειώσανε και η Ασφάλεια δε δίνει μια
Χάνω ανάσα σε κάποια γωνία, τρέχει η καρδιά μου να βρει ηρεμία
Η εξουσία δαγκώνει λαιμούς, κι όποτε θέλει θα παίρνει κεφάλια
Σα τα παράσιτα και τα φρικιά ζούμε όλοι στριμωχτά σε μια βρώμικη γυάλα
Η σκέψη σου μόνο λύνει τον ιμάντα, ο λόγος κι η γλώσσα θα σπάσει τα πάντα
Dani