Nie puszczę demonów, bo czuję bez nich większy brak
Lubię z nimi gadać, nie opuszczając swoich czterech ścian
Od zawsze to czułem, dlatego Ty schowaj głęboko swój żal, że taki jestem
Nie zmienię się, nie mam na to szans
W głowie mam myśli pojebane [?]
Nieliczni mają tu swe emocje
Zaniedbane artyści, domy za smutek — buduj domy
Każdy z nas dał się poryć korzyściom z każdej strony
Nie wiń mnie za to, jaki jestem teraz
Nie wiń mnie za to, jaki jestem teraz
Nie wiń mnie za to, jaki jestem teraz
Nie wiń mniе za to, jaki jestem teraz
Hu, gdziе jestem teraz? Świecą na mnie światła Jupitera
Rzadko kiedy wychodzę na melanż, bo kiedy tam wchodzę, to przejmuję melanż
Ale średnio mnie to jara teraz
Dosyć mam zdjęć, dosyć obrazów najebanych mord
Mam do siebie zarzut — że chciałem w to brnąć pomimo zakazów
Ah!