Κόβω τα νήματα από μικρός έκοψα τα μαθήματα
Άρχισα να πρατω μόνος μου για αυτό που βλέπεις σήμερα
Έμεινα απενταρος γιατί τα λάθη πλήρωνα
Όσο ψάχνανε μίσος εγώ έψαχνα συναισθήματα
Πυροτεχνήματα οι ρίμες τους θέλουν χρήματα, οι ρίμες μου ποδοπατανε και χτυπάν σαν χίμαιρα
Από όσα λένε πόσα πράττουν είναι ζήτημα βλακα γαμα το χθες όταν έχεις χρόνο για σήμερα
Πόσα προβλήματα δεξιά αριστερά
Μα όλα τα αφήνω πίσω έμαθα να κοιτάω μπροστάρίχνω το ζάρι
Και άσε την τύχη μου να κοντράρει όσο όλοι πέφτουνε εγώ σηκώνω το κεφάλι
Που βλέπεις ανθρωπιά εγω αναρωτιέμαι μες την μουσική ξεχνιέμαι για κανέναν δεν χαλιέμαι, ότι λέμε
Είναι ταυτόχρονα και ότι ζούμε και άσε τους υπόλοιπους να παν να γαμηθουνε..
Τι να σκεφτούμε παρηγοριά το ηχείο
Τελευταία φορά που είδα τον πατέρα μου ήμουν δύο τελευταία φορά που ένιωσα κάτι ήτανε κρύο τελευταία φορά που μου είπανε κάτι ήταν αντίο
Και προσπαθώ στο πρόβλημα λύση να βρω πως θα κόψω ταχύτητα πριν πέσω από τον γκρεμό
Ατελείωτο δρόμο διασχίζω ο καπνός με πνίγει ψυχή μου έξω ομορφιά μα μέσα λάβα σαν την Αφροδίτη
Σταμάτα να πιστεύεις σε μαλακές αυτοί κολυμπάν στο χρήμα και συ στις οφθαλμαπατες
Άσε την αγάπη να κυλήσει ίσως ποιο πολύ με μίσος η καρδιά μας να γεμίσει
Στο χάραμα τα όνειρα μου κυνηγάω μην με ρωτήσεις καν για τίποτα δεν μιλάω
Τα αλάνια και το φως μου περιμένουν να τα βρω οπότε μέχρι τότε man σε αποχαιρετω...