[PaiFan]
Ναι, τι σημασια θα'χει φιλε?
Τον  αγαπω την ωρα που φωναζεις "μεινε"
Γενια  καταραμενη, μαζι της ενα γινε
Αλλη επιλογη δεν εχεις, τωρα στο σκοταδι κρινε
Κρινω, και αφηνω
Ολες  τις αναμνησεις που 'κρυβα στον εαυτο μου
Τωρα  το μυαλο μου ταξιδευει σε αλλο διαστημα
Μεινε μαζι μου για παντα και νιωσε ασχημα
Κυκλωμενος  απο φαντασματα και να'ταν μονο σημερα
Γινεται για παντα κ'εχω απειρα
Κουπλε να δωσω για να δωσουν κωλο οσο
Τους ποδοπαταω και φευγω χωρις να νιωσω
Μιλησαν  για καψουλες για καταστροφες
Για γρηγορες στροφες και φυχες αψυχες
Το παιχνιδι απ'την αρχη ηταν στημενο
Το τρενο καηκε μα ακομα περιμενω
Ποσο φυσολογικος μου ζητας να'μαι γιατρε?
Βαλε τα χαπια σου στο στομα
610 ζαχαρο και ειμαι εδω ακομα θα'θελα να 'μαι σε κομα
Θα'θελα να'μαι σε ταφο
Μου αρκει να μαθω οτι ετσι [?]
Οσο ζηταγανε φημη πονο τους εδωσα
Ο μεγαλυτερος εχθρος μου ειμαι εγω
Σπαω το θερμομετρο του παγετονα το χαμο
Ειπα οσο αναπνω η Chemical θα γαμαει
Και δε βλεπω κατι να με χαλαει
Εδωσα στη καριολα τα [?] να πεταει
Τωρα πεφτει, και χαρηκα που γυρναει
Ναι, και χαρηκα που γυρναει
[Apethantos]
Chemical Buisness κωδικος
Και παει
Πρωκλητικά ανεβοκατεβαίνουν εντάσεις, δεν αντιδρά πέφτουν παλμοί ζητάς συσπάσεις
Οργανισμός με νευρικές αναταράξεις χάος μπίζνα χημικών, ένα μεγάλο πρόβλημα
Ένας χαρακτηριστικός ήχος μεσάνυχτα, με ακολουθάει και με πνίγει τα χαράματα
Σε ένα κουκλοθέατρο κούκλες γεμάτες δράματα, δεν αμφιβάλω σίγουρα αλλάξαν τα πράγματα
Έχεις κοιτάξει την πανσέληνο κατάματα, πέφτει ομίχλη όμως υπάρχω και είμαι πίσω σου
Η ώρα που αλλάζω πρόσωπο πονάει γάματα, μην γυρίσεις να με κοιτάξεις είναι μείον σου
Τερατογέννεση γεννά μόροια χάνιμπαλ, τα πρότυπα της νέμεσης ο φόβος σε τετράστοιχα
Παράξενη και μπερδεμένη ατμόσφαιρα, κάτω από το σεληνόφος μαρμαρωμένα εξάδοιμα
Κενός ουρανός ζούμε την πτώση των άστρων και αν η ελπίδα είναι βασσίλισα σε κάστρο
Ελευθερώνω τον δράκο μόνο και φεύγω μάγκα, τώρα στην μάχη εγώ και εσύ αυτή θα κοιτάει για πάντα
Να εμφανηστώ ξαφνικά στον ύπνο της Μόρας το πα και θα το κάνω όταν για πάντα θα κλείσουν τα φώτα
Έχουμε τον άσσο σπαθί στο μουνί της ντάμας καρφωμένο, ότι πιο εθιστικό και αρρωστημένο