[Verse 1: Iratus]
Καλές προθέσεις δεν υπάρχουν
Η αλήθεια πέθανε την καλοσύνη ο κοσμάκης ξέχασε
Γεύτηκε τροφή χρηματική ρευτηκε εγωισμό πολύ
Και η βοή εκωφαντικη να κουφαθεί κάθε παιδί
Να μην ξανακούσει ποτέ για αγάπη αληθινή στη γη
Κάθε φωνή που μιλάει γι’αυτη να 'ναι τόσο χαμηλή
Που να μοιάζει ενοχλητική
Ψίθυροι ελπίδας σε ένα πλαστικό κόσμο που όλοι φωνάζουν σαν τρελοί
Και είναι περίεργο η μάλλον εγώ νιώθω περίεργα
Σαν ορφανό παιδί με περίεργο οιδιπόδειο σύμπλεγμα
Γιατί θα ζεις όταν κανείς τα πρώτα βήματα
Το στοίχημα δίνει στην γεννά 1, 10 για χρήματα
Η καλοσύνη έχει χαθεί για τα καλά
Και σε έναν κόσμο σκατά πως να την πάρουμε μυρωδιά
Είμαι φωτιά σε κάθε ξύλινη ψυχή η σώμα
Όσο μπορώ και όσο με παίρνει αντιστέκομαι ακόμα
Αποροφαω τις ακτίνες του ηλίου της αθωότητας
Και ασ πάθω καρκίνο της κυνικής κοινωνικότητας
Φοβάμαι κι όμως δεν το σκέφτομαι να αλλάξω
Και η μετάσταση ασ φτάσει στο νου μου και ασ πεθάνω
Ραπαρω χωρίς κάτι να περιμένω να πάρω
Είμαι το μαύρο κουτί μες το αεροπλάνο
Λίγη καλοσύνη στον τόπο που πεισανε το κόσμο άνοιξη
Να κλείσουν τον Αϊ Βασίλη φυλακή για διάρρηξη
[Chorus]
Ποια καλοσύνη για καλοσύνη;
Ρωτά να σου πουν αυτούς που διωξαν απ’ τη Σμύρνη
Ποια καλοσύνη για καλοσύνη;
Πωτα όσους μένουνε μέσα στην Παλαιστίνη
Ποια καλοσύνη για καλοσύνη;
Ρωτά όσους είχαν σπίτι στην Ερζεγοβίνη
Ποια καλοσύνη την καλοσύνη;
Μάλλον την πήρε κάποιος μαζί του προς τη Σελήνη

[Verse 2: Tiny Jackal]
Η καλοσύνη ήρθε, αλλά δεν έμεινε αιωνία
Πέθανε μαζί με τον Batman στην Ομόνοια
Εκεί που κάθε μέρα γκρεμίζουν όνειρα
Και αφήνεις τα παιδιά σου να παίρνουν θάνατο απλόχερα
Κοιτά, πεθαίνει η καλοσύνη κάθε μέρα
Παρέα με την ψυχή ενός πάτερα
Που για να βγάλει γούστα παράτα την οικογένειά του
Και στο νυχτοκάματο πρέπει να πέσει ακόμα μια μητέρα
Η καλοσύνη πέθανε σου λέω, την πρώτη μέρα
Που κάποιος μαλάκας ανακάλυψε τη σφαίρα
Την ίδια μέρα που οι άνθρωποι βάλαν βέρα με το χρήμα
Και ας βλεπαν πως τους κόβαν τον αέρα
Η καλοσύνη πέθανε στο όπλο ενός μπάτσου
Που εκπυρσοκρότησε πιο κάτω απ' την Κολιάτσου
Και στα λογία ενός δικηγόρου τσάτσου
Που ακόμα κρατά ανέγγιχτα τα δικαιώματά του
Η καλοσύνη πέθανε στου Αλεξάνδρου το ξίφος
Στου Τζένγκις Χαν την τρελά και στου Αδόλφου την παράνοια
Σε όλων των πολεμόχαρων που σκότωναν με ήθος
Αυτοί πρώτοι κηδεψανε την καλοσύνη εγκάρδια
Απ' ό,τι βλέπω και βλέπεις
Η καλοσύνη συνεχώς πεθαίνει γιατί κάποιος το επιτρέπει
Και αν θέλεις να την ξαναδείς, στον Χρίστο τραγουδά
Γιατί μαζί του την πήρε συγχωρόντας τον Ιούδα
[Chorus]
Ποια καλοσύνη για καλοσύνη;
Ρωτά να σου πουν αυτούς που διωξαν απ’ τη Σμύρνη
Ποια καλοσύνη για καλοσύνη;
Πωτα όσους μένουνε μέσα στην Παλαιστίνη
Ποια καλοσύνη για καλοσύνη;
Ρωτά όσους είχαν σπίτι στην Ερζεγοβίνη
Ποια καλοσύνη την καλοσύνη;
Μάλλον την πήρε κάποιος μαζί του προς τη Σελήνη