Ξέρουμε πόσο πονάει, ξέρουμε πόσο πονάει

Πάλι σκάω σαν τον Λάζαρο, εκεί που όλοι μου λέγανε, πέθανες
Φέρνω τα 90's που όταν δεν ήξερες να κάνεις rap, δεν το έκανες
Δεν έχω σχέση με αυτούς, δεν γράφω rap για χαζούς και ανήλικα
Δεν απευθύνομαι καν στο μέσο IQ ενός μέσου ενήλικα
Εκεί που γλείφουνε, φτύνανε οι αδερφές όλες, γίναν αδέρφια
Άμα βαριέμαι, να χαίρονται γιατί, θα κλαίν' όταν θα έχω κέφια!
Δεν παίρνω τα views που αξίζω γιατί είμαι πολύ μπροστά για την Ελλάδα
Και εγώ, έχω μπράβους, αλλά άμα τους πάρω για εσάς, θα γελάν'μία εβδομάδα
Όλες το παίζουν κυρίες και όλες, δύσκολα ανοίγονται, τάχατες...
Και ο γυναικολόγος τους, μπαίνει στο instagram, αφού είναι όλες ξεβράκωτες
Δεν με γουστάρει καμιά στην ουσία και στην συνουσία...
Θα μου πουν πως δεν είναι παρθένες, μονάχα, αν ζητήσω καμιά για θυσία
Ο μόνος επιζών, που στέκεται απέναντι σε κάθε ζώον
Για να προσέξουν τις μπάρες, θα πρέπει να είναι δημητριακών!
Mic στο on, ενώ ενώνονται, μπας και βγάλουν & αυτή τη σεζόν, Ποιος θα επιβιώσει μόνος του, ποιος...; Λοιπόν, λοιπόν...
You?
I, i...
Ξέρουμε πόσο πονάει, ξέρουμε πόσο πονάει...

Μας κράζει ο TUS χωρίς λόγο, λένε τα καινούρια σκουπίδια
Μάλλον θέλουν πρωκτολόγο, αφού δεν τα ξέρω τα κωλοτρυπίδια
Όταν ανοίγω το στόμα μου, ξέρω πως όλοι τους ψάχνουνε τρύπες
Όταν ανοίγουν το στόμα τους, είναι για να πουν ή να κάνουνε πίπες!
Ο "αγαπημένος τους ράπερ" ήθελε κομμάτι μαζί μου και σπάστηκε. Που εγώ έμεινα στο Περιστέρι και αυτός έμεινε στο διαβάστηκε. Όλοι μου λένε "TUSάρα ε όλο το σχολείο, σε ακούνε δυο, τρεις..." Φέτος που θα γράψω ακόμη πιο έξυπνα, δεν θα με ακούει κανείς
Όποιος τα βάζει μαζί μου, είναι σαν να ήθελε τον θάνατό του
Ενώ παίζει και να την γλίτωνε, εάν πυροβολλούσε απλά τον εαυτό του
Όσους παράτησα, εξαφανίστηκαν και όλοι ρωτάνε στο net
Δεν είναι δική μου αρμοδιότητα, ψάξε στο Amber Alert
Τους βλέπω σαν παραολυμπιακούς, rap με νοητική στέρηση...
Αυτοί μόνο άμα γεννήσουν θα αντιληφθούν, πως έχουν καθυστέρηση
Κατά κανόνα, με μία εξαίρεση, να μην παρεξηγηθώ
Ξέρεις, εσύ,ποια είναι η εξαίρεση...χαχαχα!
You?
I, i...
Ξέρουμε πόσο πονάει, ξέρουμε πόσο πονάει...