[Verse 1]
Χειμώνιασε και νύχτωσε νωρίς
Στη γειτονιά δεν περπατά κανείς
Το πολύ ακόμα ένα δεκάλεπτο ν’ αφήσω ανοιχτά
Ακόμα μία μέρα δε μας έσωσε κανείς
Το μαγαζί δεν πάει καλά καιρό
Χειροτερεύουμε με τον καιρό
Ξυπνώ με βάρος από χρέη κι από δάνεια που παίρνω στο λαιμό κι ακροβατώ
Να βρω μία σανίδα προσπαθώ
Και μου ‘χες πει να το πουλήσουμε
Κι απ’ την αρχή να ξεκινήσουμε
Αλλά ξεχνάς πως είναι ο τρόπος για να ζήσουμε
Ο μόνος τρόπος τα παιδιά για να ταΐσουμε
Και κάπως πάγωσε το πέρασμα του χρόνου
Όταν χτυπά το καμπανάκι της εισόδου
Κι ακούω «Άνοιξε μου το ταμείο σου, γαμώτο!»
Κι ο βραδινός μου πελάτης κρατούσε όπλο
Εκεί ο εγκέφαλος μου κόλλησε, γαμώτο
Όλα τα λεφτά από τη Δευτέρα, ρε γαμώτο;
Δέκα εκατομμύρια σκέψεις σ’ αυτό τον ίλιγγο
Με φόντο το ψιλικατζίδικο
Μπορεί στο τέλος μια ζωή να πάει στράφι
Μα η καραμπίνα είναι κάτω από το ράφι
Απλά τη σήκωσα και κοίταξα τα στήθια του
Κι ο καθένας έχει την αλήθεια του
[Verse 2]
Χειμώνιασε και νύχτωσε νωρίς
Στη γειτονιά δεν περπατά κανείς
Ακούω το πολύ ένα δεκάλεπτο τον ήχο της βροχής
Ακόμα δε μας έσωσε κανείς
Ακόμα είμαι άφραγκος για μήνες, άνεργος για μήνες
Άπειρες παγίδες, άπειρες ευθύνες
Έχασα τις τελευταίες ελπίδες κάτι νύχτες
Μη μου λέτε άλλο για ευκαιρίες
Λερωμένα χρόνια, λερωμένα ρούχα
Άδειο το ψυγείο, έχει μόνο μούχλα
Πόσο πληγωμένο είσαι, παιδί μου;
Πώς να βλέπουνε τα μάτια σου αυτά τα κουρασμένα μούτρα;
Αυτή είν’ η κόρη μου, είναι δυο χρονών
Το μόνο δώρο στη ζωή μου για να παινευτώ
Συνήθως χάνομαι στα μάτια της, συνήθως χάνομαι στα μάτια της
Μα απόψε τελείωσε το γάλα της
Γι’ αυτό με βρήκε τ’ αδιέξοδο
Ελπίζω αυτό που ‘χω σκεφτεί να είναι εύκολο
Ακούω εδώ και ένα δεκάλεπτο τον ήχο της βροχής με έναν φόβο στο μυαλό κι ένα όπλο ψεύτικο
Μπορεί στο τέλος μια ζωή να πάει στράφι
Μπορεί να είναι αυτή η τελευταία νύχτα μου
Είναι αθώα η καρδιά που ‘ναι στα στήθια μου
Κι ο καθένας έχει την αλήθεια του