[Verse 1]
แดดส่องตอนเช้า ผมต่อแถวเตรียมตัวจะเข้าโรงเรียน
หวาดระแวงเรื่องถุงเท้า กลัวครูเรียก เรื่องคงไม่จบลงเพียง
ไหว้ศาลพระภูมิ ขัดเกลาจิตให้จรรโลง
เสียงเพลงฮิตที่ติดชาร์ตยังคงดังต่อเนื่องผ่านลำโพง
วางกระเป๋าที่โต๊ะในโรงอาหาร กวาดสายตาดูร้านข้าว
คนยืนต่อแถวกันซื้ออาหาร นับไม่ถ้วนจำนวนมหาศาล
พบปะกับพวกพ้อง ในชามข้าวต้มดูคล้ายกับอ้วกร้อน
กิจวัตรดูเร่งรีบ ใส่พริกป่นกับซอส แต่ยังไม่ลวกช้อน

[Chorus]
วันนี้วันธรรมดา ต่อแถวเข้าเรียนเป็นธรรมดา ตามระเบียบเป็นธรรมดา
ฝ่ายประชัมพันธ์เปิดเพลงไปมา คนกินข้าวเช้ากันสุขอุรา

[Bridge]
วันนี้วันธรรมดา กลไกดำเนินไปอย่างที่มันเป็น
เจอเพื่อนจากในหรือต่างห้อง สายตาที่ดูเป็นกันเอง
คาบว่าง คนเคลียร์งาน บางคนก็ใส่เอียร์โฟนเพื่อฟังเพลง
เดินเลาะผ่านตึกเก่า บรรยากาศเงียบที่ดูแล้ววังเวง

[Verse 2]
เรียนวิชาไม่เข้าหัว ก็เลิกคิดแล้วนั่งทำตัวสบาย
งานไม่ทำตอนเสาร์อาทิตย์ ใครจะ คิดติด 0 น่ากลัวจะตาย
กลัวจะวายกลัวจะวอด เอาตัวไม่รอด
ทำคะแนนไม่ถึงไหน แน่นอน ชัยชนะไม่คลอด
ปราบบอสผมไปได้สวย แต่ยังไม่เตรียมใจเรื่องมหาลัย
ไขว้เขกับงานค้าง พอเกรดออกคงมหาภัย
ในภาษาไทย ภาษาชาติ ทุกวันมันธรรมดา
แต่ผมเริ่มพูด.. ไม่เป็นภาษามาก