Donatan
Sztorm
W oddali pasmo ciemnych chmur, zbliża się
Nieposkromiona siła burz, boję się
My na fali zimnych słów, nasza mała łódź
Przezwyciężymy strach
Nie szukam już złotych gór
Spełniasz tyle snów, że spokojnie płynę w dal

Pokonam sztorm! Kiedy jesteś obok (obok)
Uzupełniasz sobą (sobą
Uzupełniasz sobą mnie

Pokonam sztorm! Kiedy jesteś obok (obok)
Uzupełniasz sobą (sobą)
Uzupełniasz sobą mnie

Po toniach błądzi wiele dusz
Topi smutki samotne w głębi wód
Jesteś jak mój stały ląd
Latarni morskiej, co prowadzi mnie

Pokonam sztorm! Kiedy jesteś obok (obok)
Uzupełniasz sobą (sobą)
Uzupełniasz sobą mnie

Pokonam sztorm! Kiedy jesteś obok (obok)
Uzupełniasz sobą (sobą)
Uzupełniasz sobą mnie

Odgadniesz smutek, kiedy twarz uśmiecha się
W głębinach czyha strach, poplątany ład
Chce ściągnąć nas na dno
Nad nami niebo ma wiele smutnych barw
Gdzieś pomiędzy jest nasz dom

Pokonam sztorm! Kiedy jesteś obok (obok)
Uzupełniasz sobą (sobą
Uzupełniasz sobą mnie

Pokonam sztorm! Kiedy jesteś obok (obok)
Uzupełniasz sobą (sobą)
Uzupełniasz sobą mnie

Pokonam sztorm!
Kiedy jesteś obok