B.A.P (Best Absolute Perfect)
Müsli-Män (Schrank-Version)
Ich stund friedlich en der Frittenbuud, plötzlich woore do, met su 'nem Feuerschwert und Heiljenschein, lange blonde Hoor, bläcke Fööß met nur Sandale draan, schweb hä op mich zo, speut messjanisch op ming Currywoosch. Ich saare: »Hühr ens, wer bess do?« »Typisch, dat do mich nit kenns, ich benn dä Müsli-Män.« Paar Daach späder stonn ich en der Kneip, do spür ich: hä ess do. Ich hatt mer jraad et eezte Bier bestellt, do sinn ich en, inkognito: Sing blonde Hoor, met Henna ruutjefärf, ne Schal vun Al-Fatach, Ich saare: »Weet, hühr zo, verjess dat Bier, dunn mir ne Appelsaff« Dä laach, un nimmp mieh janit ähnz. »PST« ,saach ich, »Clemens, do steiht dä Müsli-Män, siehste nit, .. dä Fuss dohinge!« Am nächsten Daach woot et besonders fies, op der Autobahn. E Understatement-Damenfahrrad, wieß, Import uss Amsterdam, stopp dä Buss met unsrer Aanlaach drin, koot vüür Wesseling un konfisziert dat, wat elektrisch ess un lööt uns nur dä Tambourin. Klar - wer dat woor, verroot ich jähn: Dat woor dä Müsli Män, die blöde Sau ald widder. Paar Stund nohm Auftritt kumm ich mööd nohuss un denk: »Wie mief et he?« Ming Frau's em Bett, et Leech ess övverall uss, doch ir' ndjet ess verkeht. Om Sofa litt en lila Latzbozz römm, die eijenartich rüsch, noh Pumakäfig un Patschouli, echt erstaunlich widderlich. Ich denk, ich spenne, ich benn krank: Do steht dä Müsli-Män em Schrank